Burkina, Ghana & diefstal

Ha iedereen,

Dan toch weer eens de hoogste tijd wat van me te laten horen. Inmiddels alweer anderhalve week bezig in Accra (hoofdstad Ghana), en daarvoor een lekker weekje in Burkina gehad.

Maar eens met Burkina beginnen dan. Na zaterdagmiddag aankomst in Ouaga uiteraard opgehaald door de zonen van Mahama, en een eigen kamer toegewezen gekregen in hun huis. Zaterdag en zondag rustig aan gedaan en een beetje acclimatiseren (35 graadjes), en bij Mahama op zn werk naar de machines wezen kijken (waar het aantal blijft groeien). Zondagavond natuurlijk de finale van de Afrika cup gekeken, waar Zambia als underdog favoriet was tegen de (volgens vele Burkinabé) onsportieve ploeg van Ivoorkust. Mooie wedstrijd, waarbij Zambia terugkeek op de vliegramp van een x jaar terug toen het hele team verongelukte, maar nu na penalties de cup mee naar huis nam. Maar genoeg over voetbal, ik kwam natuurlijk naar Burkina om weer eens in Kaya langs te gaan.

Maandagochtend vroeg in een busje gestapt en die kant op gegaan. In totaal had ik maar 3 dagen in Kaya, maar het is nog aardig gelukt iedereen te zien en spreken. In het hosteltje waar ik heb gezeten werkt geheel toevallig Seydou (onze voormalige cuisinier), die inmiddels al ‘le vieux’ wordt genoemd door iedereen, maar nog steeds even enthousiast is (zie ook foto). Van de oude garde ook Someila en Moumouni weer bezocht, en van de eigen generatie natuurlijk Seydou en Sallie plus nog wat andere vrienden.

Na het bliksembezoekje in Kaya weer richting Ouaga, en vrijdagochtend de bus naar Ghana gepakt. Erg lange busrit (21 uur), en zaterdagochtend rond 5 uur in Accra aangekomen. Hier een taxi gepakt naar een redelijk luxe hotel aan het strand, want de eerste week was gereserveerd vanuit het project en dus nog niet geheel op studentenbudget. Zaterdagavond is ook mijn begeleider vanuit Nederland aangekomen, en hebben we maar eens een Afrikaanse “nightclub” bezocht, een soort van opgekrikte disco waar vooral veel betaald wordt voor entree en standaard drankjes, en je kledingstijl natuurlijk wel een beetje clown-achtig moet zijn wil je een beetje gezien worden (wij vielen enigszins uit de toon). Zondag is uiteindelijk een werkdagje geworden, mn begeleider was er immers maar voor 1 week waarin we toch veel interviews moesten afnemen en de rest van het onderzoek aardig moesten uitstippen. Maar voor verder in te gaan op deze drukke werkweek, eerst maar eens uitleggen wat ik precies in Ghana kom doen.

Ons onderzoek draait om UTZ certificering van cacoa (leverancier van o.a Mars en al onze chocoladeletters). Net als je Max Havelaar hebt voor duurzame en eerlijke koffie, zo is UTZ certified opgericht voor sociale- en milieu gerichte duurzaamheid voor een bredere schaal aan producten, waaronder ook cacao. Na al aardig wat te doen op eerlijke prijzen, veiligheid, hygiene, en duurzame landbouw, wil UTZ zich nu meer aandacht richten op het behoud van biodiversiteit in cacao plantages. Dit moet vooral gebeuren door het promoten van traditionele productie-systemen, waarbij schaduwbomen worden gebruikt en waar nog wel eens wat beestjes in gevonden worden. Echter produceren deze schaduwbomen op de korte termijn minder dan de minder diverse vol-zon plantages, al houden ze de grond wel veel langer vruchtbaar. Nu dus de vraag of boeren voldoende warm kunnen worden gemaakt om in de lange termijn te investeren. En om dit wel een beetje verantwoord te laten gebeuren en ze niet zomaar wat Westerse natuurbehoeftes op te spelden, is ons gevraagd onderzoek te doen naar een goede balans tussen cacoa-opbrengst en biodiversiteit-behoud.
Tot dusver de introductie, de afgelopen week was het dus erg veel cacao experts afgaan en ongepubliceerde data verzamelen. Dat in combinatie met een goed hotel, eten en strand heeft de week snel voorbij laten gaan.

Uiteindelijk de week afgesloten met een leuk uitje om toch ook wat cultuur te snuiven: dus zaterdagavond naar een boksgala geweest in het grote stadion in Accra! (jaja, héééél cultureel bezig geweest). Wel een geweldige show, met naast de geprogrammeerde gevechten genoeg informele conflictjes, partijdige scheidsrechters, en boksers die het vooral leuk vonden om de tegenstander voor gek uit te maken. Ofwel een bruisend avondje, die tot in de vroege uurtjes doorging gezien de laatste en belangrijkste partij pas om 4 uur ’s ochtends begon (helaas was deze grootste partij ook het snelst afgelopen; 2 ronden terwijl de rest allemaal 12 ronden volmaakten). De zondag dan ook uitgeslapen en even een echt vrij dagje gehad aan het strand, en die avond is mn begeleider ook weer teruggevlogen naar Nederland om de resterende 9 weken aan mij over te laten.

Met de terugkeer van mn begeleider is ook het echte studentenleventje begonnen, met nadruk op het lowbudget leventje. Een goedkoop hotelletje gevonden in één van de drukkere achterstandswijken, met veel andere reizigers en prima straatleventje. Echter hebben deze buurten ook wat mindere kanten, waaronder erg brutale dieven. Dat laatste heeft me al vroeg in de reis veel gedoe opgeleverd, want de tweede nacht in het hotel had ik al een inbraak (geheel toevallig nummer 13, daar begon het natuurlijk al mee). Ik werd woensdagochtend namelijk wakker van wat geluid en beweging van mijn bed, en zag dat het raam waar mijn bed tegenaan staat openstond. Toch vrij verbaasd omdat ik het toch echt af had gesloten de avond daarvoor, ben ik slaapdronken naar het raam toe gelopen om eens polshoogte te nemen. Daar zag ik dat er iemand op het ijzerwerk van de airconditioner zat (mn kamer was op de 1e verdieping), en toen drong het tot me door dat die persoon daar niet op mooi weer zat te wachten, maar wel eens aan mn raam kon hebben gezeten. Na wat geschreeuw om hem weg te jagen, zag ik echter dat hij mijn rugzak al bij zich had; hij was dus al in mijn kamer geweest terwijl ik lag te pitten. Meteen naar mensen op straat geschreeuwd om hem tegen te houden, maar iedereen was te gebrouwereerd om meteen te handelen. De dief met rugzak dook snel een straatje in, en daarmee was ik mn paspoort, vaccinatieformulieren, mobieltjes, portemonnee, en lariam medicijnen kwijt. Allemeel grut waar hij zelf helemaal niks aan had (er zat slechts 8 euro in mn portemonnee), maar wel net de spullen die mij het meest gedoe opleveren.

Dat was meteen het begin van twee dagen veel regelen. Eerst de bank opgebeld om mijn pinpas en creditcard te blokkeren, en vervolgens aangifte bij de politie gedaan (voor 5 euro wouden ze wel een zaak openen) en bij de ambassade geweest. Bij die laatste meteen weer het truttige Nederland meegemaakt, want ze hadden maar heel beperkt tijd want het was immers bijna middag en dan zouden ze dichtgaan...Maargoed, inmiddels loopt de aanvraag voor een nieuw paspoort, en heb ik ook financieel steun gevonden bij ouders en Anouk via Western Union. Al met al zon 300 euro aan papieren kwijtgeraakt (ook twee visa’s kwijt), maar toch echt heel opgelucht dat ik mijn tas nog niet had ingepakt voor de geplande trip die woensdag, want dan hadden ook mijn laptop, camera, en videocamera van het project erin gezeten (die zaten nog in de kluis van t hotel). Daarnaast had ik eigenlijk de avond ervoor willen pinnen voor de twee weken verblijf in de dorpen, wat had betekent dat ik wel wat meer contanten zou zijn kwitgeraakt.

Met mijn nieuwe paspoort in aanvraag, was mijn enige zorg nog het visum van DR Congo. Opnieuw betalen is niet meteen zo’n ramp, maar het feit dat ik deze niet aan de grens kan krijgen was wel even balen, want dat zou betekenen dat ik hem naar Brussel zou moeten sturen. Echter kwam ik er vandaag achter dat er hier gelukkig een ambassade van DR Congo om de hoek zit, en na een vlug bezoekje en uitleg hebben ze aangegeven dat ik deze ook hier opnieuw kan aanvragen. Ofwel geen dramatische veranderingen nodig voor de planning, gelukig maar.

En bij uitlopen van de DRC ambassade de tweede verassing; telefoontje van de Nederlandse ambassade dat mijn paspoort is gevonden! Deze was op straat gevonden en ingeleverd bij een immigrant office, en ook sommige vaccinatiepapieren zouden er nog bij zitten. Mindere nieuws dat ik toch een nieuw paspoort nodig heb omdat een gestolen paspoort automatisch ongeldig wordt verklaard, maar met de visa van Ghana en DRC erin kan ik wellicht makkelijker en misschien ook goedkoper aan nieuwe komen, hoezee! Ook erg fijn dat het via de ambassade is gegaan, want ik had ook al een aantal jongens de zwarte markt op gestuurd om hem terug te vinden/kopen voor een goede prijs. In dat laatste geval had ik, niet wetend dat een nieuw paspoort sowieso vereist is na diefstal, er vast teveel voor betaald.

En nog interessant detail; zojuist krijg ik van de hotelmanager te horen dat er vanochtend twee Liberiaanse drugsverslaafden voor de deur stonden en naar mij vroegen (en wisten dat ik Nederlands was), wat hoogstwaarschijnlijk ook met het paspoort had te maken. Goed dat de hotelmanager heeft gezegd dat ik hier niet zat, want dat het nogmaals weer een onnodige afkoop partij kunnen zijn. En het feit dat ze wisten dat het in dit hotel was gestolen lijkt erop dat ze de dief ook wel kenden.

Enfin, dat alles aardig achter de rug, aanstaande zondag richting de dorpjes rondom het Kakum gebied om cacoa boeren te interviewen, en dan kan het echte werk eindelijk beginnen!