Eerste week Kakum

Ha iedereen,

Dan weer eens zover; een volgend verslagje!

Vorige week dan toch echt begonnen met de studie, en richting Assin Foso gegaan, een stadje vlak naast het Kakum National Park. Het Kakum staat bekend als één van de laatste (relatief) pristine bosgebieden van Ghana met onder meer duikers, veel vogels, en bosolifanten, en daarmee een belangrijk gebied voor ons project om certificering van de grond te krijgen en een bufferzone van agroforest te creeren rondom het park. Het doel van mijn bezoekje is vooral om een beeld te kunnen schetsen van de huidige situatie van de cacao systemen, om te zien of managementrichtlijnen verbeterd kunnen worden zowel naar duurzame productiviteit als naar natuurbescherming. Dat hield in; erg veel praten met de lokale trainers van het certificeringsproces en natuurlijk met de boeren om hen te vragen hoe alles in de praktijk verloopt, en wat de opbrengsten zoal zijn.

De aankomst in het hotelletje in Assin Foso was meteen veelbelovend; opnieuw kamer nummer 13 (net als het hotel waar mn tas was gestolen) en de het raam kon niet op slot..... Ofwel meteen maar een mooie veiligheidswekker opgezet met boeken en flessen tegen het schuifraam, om verder verlies van spullen te voorkomen. Verder een prima kamer, met uitzicht op wat bebosd gebied en een viskweekvijvertje; de ideale plek om na lange werkdagen onderuit te liggen met de camera en een beetje ijsvogels en bijeneters te begluren.

De eerste dagen dan ook meteen volle bak begonnen, met de wekker op 5 uur en om 6 uur achterop de motor het park in. Lange ritten van steeds zo’n 2 uur, en in eerste instantie toch wel beetje jammer dat ik mn motorrijbewijs nog niet heb zodat ik op een aparte motor had gekund. Al moet ik er gelijk bij zeggen dat ik de rest dan waarschijnlijk niet bij had kunnen houden, want ze gaan hier bloedjehard en kennen de wegen op hun duimpje. Iets wat niet handig is voor een onervaren rijder, korrelige zandpaadjes, en de vele gaten en hobbels in de wegen.

De dorpen lieten eigenlijk meteen al het klassieke beeld van de arme boeren zien; voornamelijk boeren die stukjes van rijkere mensen uit de steden pachtten, en met gemiddeld zon 6-8 kinderen voldoende proberen te produceren om rond te kunnen komen. Daarnaast liggen de productiecijfers hier erg laag, doordat men vaak de verkeerde pesticiden of messtoffen gebruikt, of de bomen niet voldoende onderhoudt. Daarmee is deelname van circa 2000 boeren in het gebied aan het programma al snel vruchtbaar, en de kost/opbrengst ratio’s nemen hier gemiddel met 40% toe indien boeren de trainingen volgen en de middelen toepassen. Hierbij worden ze ook een credieten geholpen om te kunenn investeren.

Na de eerste case te hebben omschreven en data te hebben verzameld, ben ik eind van de week richting Capecoast gegaan. De volgende dag zou ik hier worden opgepikt voor een tripje van buitenlandse zaken (waaronder onze geldschieters), ook in de omgeving van Kakum. Hoewel het tripje voornamelijk bestond uit hetzelfde dorp bezoeken waar ik al was geweest, was het toch erg leuk om de verschillende bedrijven te spreken die mee waren. Ook gelijk een aanbod gekregen om volgend jaar bij Continaf aan te kloppen, een bedrijf dat cacao exporteert en ook in het veld meer mensen wilt plaatsen om projecten van de grond te krijgen. Dus wie weet...

Na tripje capecoast weer richting Accra, waar de opening van het nieuwe programma van de World Cocoa Foundation plaatsvond. Erg veel belangrijke mensen op één plek tegelijkertijd, ideaal om grote stakeholders te vragen voor wat extra interviews de komende weken, en zowaar ook nog een oud kennis van mijn vader uit Mali tegen het lijf gelopen (Chris Bosch). Inmiddels is deze week met wat extra interviews achter de rug, en ben ik de week aan het afsluiten met wat laatste rapporten en dus ook dit verhaaltje tussendoor. Morgen nog even Margriet Reinders en Sekou ontmoeten in Accra, die we nog kennen uit Burkina, en volgende week richting Kumasi voor de volgende serie interviews en case studies. Tot slot vanmiddag toch nog even een nieuw visum aanvragen bij de ambassade van DR Congo. Hoewel de Nederlandse ambassade heeft aangegeven dat mijn visum van het oude paspoort wel gewoon nog gebruikt kon worden (in tegenstelling met wat ik eerst dacht is alleen de bladzijde met ID-gegevens vernietigd, maar zijn overige documenten in het paspoort wel nog geldig), heeft de DR Congo ambassade toch aangeraden om een nieuw visum te kopen om problemen aan de grens te voorkomen. Zij gaven zelf al aan dat grenswachten hoogstwaarschijnlijk de regels niet kennen en zullen concluderen dat mijn visum in het oude paspoort niet meer geldig zou zijn, of zullen proberen er geld uit te slepen. Dan toch maar zekere voor het onzekere en hier alles (officieel) regelen, en hopen dat de reisverzekering het declareert.

Dat was weer eens een heel verhaal, ga zo proberen wat videos te plaatsen van kakum etc, wie weet lukt dat ook nog.